Urtebettze asko gerturatzen dira eta okurritu zait data hauetarako, eta urtean zehar dauden ekitaldi garrantzitsu gutzietarako nik erabiltzen dudan web-orria zuekin elkarbanatuko dudala. Orri honetan zenbait eskulan desberdin aurki daitezke, maila guztientzako, adin guztientzako eta gustu desberidn guztientzako! Bota begirada bat benetan, pena merezi du eta!
lunes, 21 de mayo de 2012
jueves, 17 de mayo de 2012
Umeenganako bortizkeria
Dokumentu honetan umeenganako bortizkeriarekiko hausnarketa eta analisi txikia egiten da. Errealitate gogorra da, baina nahi baino gehiagotan klasean aurkitu dezakeguna. Violeta 14 | Maltrato infantil
Egi gordinak...
Nola maite liteke lan eskeintza bati ezetza esatea ausardiarik handiena bihurtu duen gizarte hau?
Nolako koldarkeria behar da krediturik gabe bizitzea lorpen bilakatu duen gizarte hau onartzeko?
Inork ez du aspaldi autostopik egiten ezezagunei gure konfidantza eskeintzen ez diegulako.
Arratsaldeko zortzitan kaleak hutsik geratzen dira, supermerkatuak denborapasarako gune bilakatu ditugu.
Jendea oraindik ere ezkondu egiten da, apaizak sakristian dibortzio zoriontsua opa dien bitartean.
Gurasoek haurrekiko kontrol poliziala daukate, maitasunaren eta segurtasunaren aitzakia.
Laister lehen aldiz larrua jotzera doazenean gurasoei abixatuko diete.
Munduaren historian psikologoaren beharrarekin hazi diren lehenengo haurrak sortu ditugu.
Dena eros dezaketen haur hauek preziorik garestiena ordaindu diote bizitzari: ilusioa galtzea.
Horregatik niri ez iezadazue balore hauek finkatzeko laguntzarik eskatu.
.Mikel Markez.
martes, 15 de mayo de 2012
Jakintza librea
Teknologia berrien ingurua, jakintza librearen ingurua eta zenbait gaur egunongo gaien inguruan informazioa nahi baduzu, sar zaitez web honetan! http://www.jakintzalibre.org/
jueves, 10 de mayo de 2012
INFORMAZIO ETA TEKNOLOGIA BERRIAK HAUR HEZKUNTZA
Barakaldoko jardunaldietako blogetik ateratako hausnarketa:
Zergatik erakatsi behar dugu ikt-ren erabilera haur hezkuntzan? Behar hau ondo ulertzeko begirada bota behar diogu bizi garen gizarteari, gizarte aldakor eta aberats honi (gizarte digitala, materialista, globalizatua, irudi- komunikazio eta informazioren gizarteari).Gure inguru hurbilena ikusita, zenbat etxeetan ez daude telefonoak, telebista, argazki makina digitala, bideo kamara, ordenagailua, DVDa….?Gero eta tresneria gehiago dago eta hauei esker informaturik gaude, komunikatzen eta harremanatzen gara, esperientziak konpartitzen ditugu . Gure haurrak, txikitatik, tresna horiek erabiltzen ikasten dute, agian gu baino askoz arinago.
Egoera honen aurrean irakasleok erronka handia daukagu : gurekin dauden ikasleak gaitasun digitaletan trebatzea. Egia da eskola munduan tresneria sartu dela, baina erabiltzen da? Zertarako? nola? Gure ikasleei ondo trebatzeko zer egin behar dugun jakiteaz gain, zein nolako estrategiak erabiliko ditugun, zein baliabideak erabiliko ditugun eta nola egingo dugun ere argi eta garbi izan behar dugu.
Begirada atzera botako bagenu ikusiko genuke orain arte irakasleok izan garela erreferente nagusiak, gelako “jakintsuenak”, azalpenak, ezagutzak eta ikasketak jakinarazi dugunok, eta guzti hau lortzeko erabili ditugun euskarriak denok dakigunak izan diren, hots, testu liburuak,entziklopediak, testu idatziak,….eta nola ez, oso metodologia konduktista.
Ikasleak zeharo aspertzen dira ikastolan, guk planteatzen ditugun ekintzak egin behar dituzte, adi mantendu behar dira azalpenetan, ikasgaiak-hiztegia-kontzeptuak…. buruz ikasi behar dituzte, eta ez badute ondo egiten behin eta berriro errepikatu behar dute primeran atera arte. Nola ez dira aspertuko, ba? Lan egiteko era honetan haurren autonomia eta kreatibitatea murrizten dira
Baina, aldatzeko garaia heldu zaigu, ezin diogu bizkarra eman errealitateari. Informazio eta komunikazio teknologiak haurrengana heldu dira eta guk eskoletan kontrolatu, landu, irakatsi, egokitu eta etekina atera behar diogu. Guzti hau egiteko metodologia eta ikasleen jarrera erabat aktiboa zein parte-hartzailea izan behar da, erabiliko ditugun tresnak adinetara egokituak , azken finean protagonistak izan behar dira.
Gure lana ezinbestekoa da, haurrak motibatu behar ditugu, baliabideak bilatu eta ahal den neurrian sortu, era eraginkorrean lan egin, egoera esanguratsuak sortu, haien akatsak onartu , hau da, erreferente izaten jarraituko dugu baina rola ezberdina izango da. Gure lana gaitasunetan oinarritu behar dugu. Hemendik aurrera ikasleen ezagutzaren prozesuan gidariak izan behar gara.
Haur hezkuntzako haurrek, teknologia eta metodologia hau erabiliz, curriculuma-n agertzen diren trebeziak lortzen hasiko dira, tresna digitalak egoera esanguratsuan erabiltzen ikasiko dute, eta honekin batera alfabetatze digitala martxan jarriko da; dena dela helburu horiek ez dira beteko momentu egokiak aprobetxatzen ez baditugu eta aukera handiak PENTSATU, IDATZI, ADOSTU, BESTEEN AURREAN LANAK AURKEZTU, ELKARLANEAN ARITU, EZTABAIDATU, EKINTZETAN PARTE HARTU ETA JOLASTEKO ematen ez badizkiegu.
Nik, behintzat horrela lan egiten saiatu naiz .
Egoera honen aurrean irakasleok erronka handia daukagu : gurekin dauden ikasleak gaitasun digitaletan trebatzea. Egia da eskola munduan tresneria sartu dela, baina erabiltzen da? Zertarako? nola? Gure ikasleei ondo trebatzeko zer egin behar dugun jakiteaz gain, zein nolako estrategiak erabiliko ditugun, zein baliabideak erabiliko ditugun eta nola egingo dugun ere argi eta garbi izan behar dugu.
Begirada atzera botako bagenu ikusiko genuke orain arte irakasleok izan garela erreferente nagusiak, gelako “jakintsuenak”, azalpenak, ezagutzak eta ikasketak jakinarazi dugunok, eta guzti hau lortzeko erabili ditugun euskarriak denok dakigunak izan diren, hots, testu liburuak,entziklopediak, testu idatziak,….eta nola ez, oso metodologia konduktista.
Ikasleak zeharo aspertzen dira ikastolan, guk planteatzen ditugun ekintzak egin behar dituzte, adi mantendu behar dira azalpenetan, ikasgaiak-hiztegia-kontzeptuak…. buruz ikasi behar dituzte, eta ez badute ondo egiten behin eta berriro errepikatu behar dute primeran atera arte. Nola ez dira aspertuko, ba? Lan egiteko era honetan haurren autonomia eta kreatibitatea murrizten dira
Baina, aldatzeko garaia heldu zaigu, ezin diogu bizkarra eman errealitateari. Informazio eta komunikazio teknologiak haurrengana heldu dira eta guk eskoletan kontrolatu, landu, irakatsi, egokitu eta etekina atera behar diogu. Guzti hau egiteko metodologia eta ikasleen jarrera erabat aktiboa zein parte-hartzailea izan behar da, erabiliko ditugun tresnak adinetara egokituak , azken finean protagonistak izan behar dira.
Gure lana ezinbestekoa da, haurrak motibatu behar ditugu, baliabideak bilatu eta ahal den neurrian sortu, era eraginkorrean lan egin, egoera esanguratsuak sortu, haien akatsak onartu , hau da, erreferente izaten jarraituko dugu baina rola ezberdina izango da. Gure lana gaitasunetan oinarritu behar dugu. Hemendik aurrera ikasleen ezagutzaren prozesuan gidariak izan behar gara.
Haur hezkuntzako haurrek, teknologia eta metodologia hau erabiliz, curriculuma-n agertzen diren trebeziak lortzen hasiko dira, tresna digitalak egoera esanguratsuan erabiltzen ikasiko dute, eta honekin batera alfabetatze digitala martxan jarriko da; dena dela helburu horiek ez dira beteko momentu egokiak aprobetxatzen ez baditugu eta aukera handiak PENTSATU, IDATZI, ADOSTU, BESTEEN AURREAN LANAK AURKEZTU, ELKARLANEAN ARITU, EZTABAIDATU, EKINTZETAN PARTE HARTU ETA JOLASTEKO ematen ez badizkiegu.
Nik, behintzat horrela lan egiten saiatu naiz .
miércoles, 9 de mayo de 2012
Baliabide gehiago!
lunes, 7 de mayo de 2012
Suscribirse a:
Entradas (Atom)